Ne yapardiniz?.... 



   Kararı siz verin. Komik bir cumle beklemeyin, cünkü yok.
   Yine de okuyun. Sorum şu: Ayni kararı siz verir miydiniz?
   
   Okuma ve öğrenme zorluğu çeken çocuklara özel egitim veren bir okul için
   bağış toplama yemeginde, çocuklardan birisinin babası katılımcılar tarafindan asla unutulmayacak bir konuşma yaptı. Okula  kendini adamış  
   ögretmenleri kutladıktan sonra şoyle bir soru sordu: 'Dışardaki etkenler
   tarafindan etkilenmedikçe doga herşeyi mukemmel bir sekil ve sırada yapıyor.
   Ama yine de oglum Shay, diger cocukların ogrendikleri gibi ögrenemiyor.
   Diger cocuklarin anlayabildikleri gibi anlayamıyor. Oğlumda dogal olmasi
   gereken şeyler nerede?'
   
   Bu soru karşısında dinleyiciler sessiz kaldılar.
   
   Baba devam etti. 'Ben inaniyorum ki, dünyaya fiziksel ve zeka engelli Shay
   gibi bir cocuk geldiginde, gercek insan dogası kendini gösterme fırsatını
   buluyor ve bu da insanların o çocuga davranış sekillerinde kendini
   gösteriyor.'
   
  - Ve sonra asagidaki hikayeyi anlatmaya basladi:
   
   Shay ve babasi bir gun parkta Shayin tanidigi birkac cocugun baseball
   oynadiklarini gorduler. Shay sordu, 'Acaba oynamama izin verirler mi?'
   Shay'in babasi cogu cocugun Shay gibi bir cocugun takimlarinda oynamasini
   istemeyeceklerini ama ayni zamanda eger ogluna izin verirlerse oglunun o cok
   ihtiyacini duydugu, engellerine ragmen baskalari tarafindan kabul edilmenin
   ozguveni ve sahiplenme duygusunu verecegini de biliyordu.
   Shay'in babasi cocuklardan birinin yanina yaklasti ve (fazla birsey
   beklemeyerek) Shay in oynayip oynayamayacagini sordu. Cocuk soyle
   danisabilecegi birilerine bakti ve sonra 'Su anda 6 sayi gerideyiz ve oyun
    sekizinci turunda. Herhalde takima girebilir ben de onu dokuzuncu turda
   vurucu olarak sokmaya calisirim' dedi.
   
   Shay buyuk bir gayretle takimin yanina gitti ve yuzunde kocaman bir
   gulumseme ile takim t-shirtini giydi. Babasi gozunde yas, kalbi sicak
   duygularla dolu onu izledi. Cocuklar oglunun kabul edilmesinden dolayi
   babanin mutlulugunu gorduler. Sekizinci turun sonunda Shay'in takimi birkac
   puan kazandi ama hala 3 sayi gerideydi. Dokuzuncu turun basinda Shay
   eldiveni eline gecirdi ve sag acik sahaya cikti. Ona dogru hic top isabet
   etmemesine ragmen oyunda olmaktan son derece mutluydu ve babasi ona
    tribunlerden el salladigini gordugunde yuzunde kocaman bir gulumseme vardi.
   Dokuzuncu turun sonunda Shay'in takimi yine puan kazandi. Simdi butun
   kaleler doluydu, oyunu kazanma sansi ortaya cikmisti ve topa vurma sirasi
   Shay'e gelmisti.
   
    Bu noktada Shay'in vurucu olmasina izin vererek oyunu kaybetme riskini mi
   almaliydilar? Sasirtici bir hamleyle Shay'e sopayi verdiler. Herkes topa
    isabet ettirme sansinin sifir oldugunu biliyorlardi cunku birakin topa
    vurmayi Shay sopayi bile elinde tutmasini bilmiyordu.
   
    Ama Shay sahaya ciktiginda top atici, diger takimin kazanma sanslarini bir
   kenara birakarak Shay'e bu firsati tanidiklarini gorunce birkac adim one
    giderek yumusak bir sekilde topu Shay'e dogru firlatti. Ilk topa Shay
    zorlukla sopayi savurdu ama iskaladi. Atici tekrar birkac adim one dogru
    geldi ve topu yine yumusak bir sekilde Shay'e dogru atti. Shay sopayi
   savurdu ve hafifce topa dokunarak yere aticiya dogru vurdu.
   
   Oyun simdi bitecekti. Atici topu yerden aldi ve ilk kaledeki adamina
   kolaylikla atabilecek ve Shay'i sobeleyerek oyunu bitirebilecekti.
   
   Ama atici topu aldi ve ilk kaledeki adaminin basinin uzerinden diger takim
   arkadaslarinin erisemeyecegi yere firlatti.
    Tribunlerdeki herkes ve iki takimda bagirmaya basladilar, 'Shay, ilk kaleye
    kos, ilk kaleye kos!' Shay hayatinda hic bu kadar uzaga kosmamisti ama ilk
   kaleye gidebildi. Saskinliktan buyumus gozleriyle yere coktu.
   
   Herkes bagirmaya devam etti, 'Ikinci kaleye kos, ikinci kaleye kos' Nefes
   nefese Shay zorlukla ikinci kaleye kosabildi. Shay ikinci kaleye geldigi
   sirada acik sahada diger takimdan biri topu almisti ... takimin en kucugu
   olan bu cocuk kahraman olma sansini elinde tutuyordu. Topu ikinci kaledeki
   adamina atabilirdi ama top aticisinin niyetini anladigindan o da kasitli
   olarak topu ucuncu kaledeki arkadasinin basinin uzerinden atti.
   
   Herkes bagiriyordu, 'Shay, Shay, Shay, butun yolu kos Shay'
   
   Karsi takimdan birinin yardim ederek onu ucuncu kaleye dogru dondurmesiyle
   Shay ucuncu kaleye kosabildi, 'Ucuncuye kos! Shay, ucuncuye kos!'
   
   Shay ucuncuye gelirken diger takimdaki cocuklar ve seyirciler ayaga
   kalkmislardi ve bagiriyorlardi, 'Shay, hepsini kos! Hepsini kos!' Shay
   hepsini kostu ve oyunu takimi icin kazanan bir kahraman olarak herkes
   tarafindan alkislandi.
   
    'O gun', dedi babasi, gozlerinden yaslar asagiya dogru suzulerek,
   'iki takimdaki cocuklar da dunyaya bir parca sevgi ve insanlik getirmeyi
    basardilar'.
   
   Shay bir sonraki yaza yetisemedi. O kıs öldü. Bir kahraman oldugunu ve
   babasini mutlu ettigini ve eve geldiginde annesinin de gozyaslari icinde
   onu kucakladigini asla unutmadi.